تبریک سال 1390

با سلام خدمت بازدیدکنندگان وبلاگ خوش اومدین من و اعضای گروه پیشاپیش نوروز باستانی رو خدمت شما مردم ایران زمین تبریک عرض میکنیم امیدوارم همگی سالی خوب بانشاط پرازموفقیت داشته باشیم وبه تک تک آرزوهامون برسیم ازجمله از بزرگترین آرزوی های  هر مسلمان ظهور مولامون آقا امام زمان (عج) هست که ایشالا امسال این انتظار پایان میرسه و دنیا پر از آرامش وصلح و داد میشه ایشالا خوب ما سال 89 رو با همه پستی ها و بلندی ها به پایان رسوندیم امیدوارم  از ته دل آرزو دارم سال 90 بهنرین سال برای همه مردم باشه و خوشحالم تو این یک سال هم در خدمت شما عزیزان بودیم امیدوارم از ما راضی بوده باشین ایشالا امسال بهتر خواهیم شد با خدا و  کمک دوستان و شما خوبان عید مصادف با تولد وبلاگهای گروه ما نیز هست وارد سومین سال شد که در خدمت مردم هستیم کم وکاستیهای ما رو ببخشید جبران خواهد شد من از صمیم قلب این عید رو به اعضای گروه هم که ما رو یاری کردن وکنار ما بودن تبریک میگم امیدوارم سال خوبی پیش رو داشته باشن و یک برنامه اینکه هرکس تمایل داره در سال جدید در ختم و صلوات وختم قرآن شرکت کنه به وبلاگهای زیر سر بزنه تا در عید نوروز بتونیم از این معنویات نیز بهرمند شویم یا علی

http://www.khatmequran.mihanblog.com/

www.khatmesalavat.blogfa.com

کاش میشد...

 

کـــاش مــی شـــد ســرزمـین عـشـق را 

درمــیان گــام هــا تقــسـیم کـــرد

کــاش مــی شــد بـــا نگــــاه شـــاپــــرک

عــشق را بـــر آســمان تفــهــیم کــرد

کــاش مــی شــد بــا دو چــشم عــاطــفه

قـلــب ســـرد آســـمان را نـــاز کـرد

کـــاش مــی شــد بــا پـری از بــرگ یــاس

تــا طـلوع سـرخ گــل پــرواز کـــرد

کــاش مـی شــد بـــا نــسیم شـــامگــاه

بــرگ زرد یـــاس هــا را رنــگ کــرد

میخواهم بروم...

 

 دوست دارم بروم سر به سرم نگذارید         

                                                 گریه ام را به حساب سفرم نگذارید

 دوست دارم که به پابوسی ِ باران بروم              

                                 آسمان گفته که پا روی پرم نگذارید

 اینقدر آینه ها را به رخ من نکشید          

                                                  اینقدر داغ جنون بر جگرم نگذارید

 چشمی آبی تر از آیینه گرفتارم کرد                

                                                  بس کنید، این همه دل دورو برم نگذارید

 آخرین حرف من این است: زمینی نشوید           

                                                   فقط ، از حال زمین بی خبرم نگذارید

 

دوستت دارم تا بی نهایت

 

امروز ، چرکنویس ِ یکی از نامه های قدیمی را
پیدا کردم!
کاغذش هنوز،
از آواز ِ آن همه واژه بی دریغ
سنگین بود!
از باران ِ آن همه دریا!
از اشتیاق ِ آن همه اشک
چقدر ساده برایت ترانه می خواندم!
چقدر لبهای تو
در رعایت ِ تبسم بی ریا بودند!
چقدر جوانه رؤیا
در باغچه ی بیداریمان سبز می شد!
هنوز هم سرحال که باشم،
کسی را پیدا می کنم
و از آن روزهای بی برگشت برایش می گویم!
نمی دانی مرور دیدارهای پشتِ سر چه کیفی دارد!
به خاطر آوردن ِ خوابهای هر دم ِ رؤیا...
همیشه قدمهای تو را
تا حوالی همان شمشادهای سبز ِ سر ِ کوچه می شمردم،
بعد بر می گشتم
و به یاد ترانه ی تازه این می افتادم!
حالا، بعضی از آن ترانه ها،
دیگر همسن و سال ِ با توبودنند!
می بینی؟ عزیز!
برگِ تانخورده ِ آن چرکنویس قدیمی,
دوباره از شکستن ِ شیشه ی بغض ِ من تر شد!
می بینی... 

 

دوستت دارم

تا بی نهایت....

 

جاده ی عشق...

 

وقتی روزگار مرا فراموش میکند

دیگر امیدی برای آینده نیست

زندگی را به دست فراموشی می سپارم

زیرا که زندگی مرا سالهاست فراموش کرده است

شادیها را در تاریکی دفن کرده ام

تا بتوان در کنار غم ها به آرامش برسم

 

چراغ سیاه تنهایی را در اتاقم نهاده ام

و تاریکی و تنهایی فضای اتاقم را پوشانده است

سالهاست که دیگر صدای خودم تنهای صدای ماندگار گشته

زمزمه های لرزان و اشکهای ریزان

دیگر حتی نعره هایم نیز شنیده نمی شوند

به انتظار نشسته ام اما از انتظار نیز خسته شده ام

مرگ نیز مرا لایق بردن نمی داند

به کجا پناه ببرم

در جاده بی پایان عشقت

              بی نگاه تابلوی چشمت

سایه بغض سکوتم شکست

                                      فریاد زدم

بی تو هرگز

         بی تو هرگز

 

دوستت دارم

               تا آغوش گرم خدا